Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

πόσο...



πόσος ο χρόνος
που η αράχνη υφαίνει τον ιστό
πόσος ο χρόνος
που το γεράκι ζυγιάζεται στη γη
πόσος ο χρόνος 
που το μάτι ανοιγοκλείνει
πόσος ο χρόνος
που ο ήχος φτάνει στη καρδιά
πόσος ο χρόνος 
π' ανάσα παίρνει ο έρωτας
πόσος ο χρόνος
που το αντίο ραγίζει τον καιρό

(μουσική: Pavlov's Dog - Theme from Subway Sue)

5 σχόλια:

  1. Μία στιγμή
    Μια αιωνιότητα!
    Φιλιά πολλά Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπάρχει ποσότητα, όταν υπάρχει Ποιότητα!
    Δεν υπάρχει ποσότητα Επειδή υπάρχει Ποιότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αναμονή είναι γλυκό βασανιστήριο. Απόλαυσέ το.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ
    δεν πρόκειται για την γλύκα της αναμονής
    αλλά για το πικρό που μένει σαν πρέπει με το ζόρι να πάψεις να περιμένεις
    να είσαι καλά
    και να 'χεις μέρα με καρδιά παραφουσκωμένη από χαρά για ότι κι αν κάνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή