Κι αυτό τι είναι πάλι...
Καθρέφτης άμα γίνεσαι σ' αυτόν που σ' αγκαλιάζει.
Όταν το φως του κάτι από τον πάγο παίρνει, πάγος κι εσύ να πλάθεσαι.
Κι όταν φωτιά στα μάτια του ανάβει, φλόγες κι εσύ να βγάζεις.
Το κίτρινο
ποτέ μου δεν ξεδιάλυνα αν πράγματι τ' αγάπησα για την αλλοκοτιά του ετούτη ή αν απ' τα βαθειά μου το 'διωχνα μισώντας τους καθρέφτες.
Ένα γνωρίζω μοναχά πως αν το θελήσει αληθινά τα μάτια μου θαμπώνει.
(όλοι, που με τα χρώματα κάποτε ανακατεύονται,
το ξέρουν:
το κίτρινο μήτε θερμό μήτε ψυχρό, πάντα καθρέφτης είναι)
(φωτο: ηλιοτρόπια αγορασμένα από την λαϊκή)
(μουσική: Δεν ξέρω - Συνήθεις Ύποπτοι)
