Διαδρομή νυχτερινή

.

Ψάχνοντας

σε ψηλαφώ

μες στο σκοτάδι

Αργά

μελωδικά

διαγράφω το κορμί σου

Γραμμές φωτεινές

Κι αν αυτό δε φτάσει

μια ανάσα

το νυχτωμένο ουρανό
στα δυο θα κόψει

(φωτο: με αφορμή τον Ροντέν)

(μουσική:  Des oranges pour la nuit - Gabriel Yared)

Σμίγοντας στις Όχθες

.

Πώς να μιλήσω, τι να πω για όλα εκείνα που στα μάτια εμπρός βλέπω να ξετυλίγονται;
Λες και το βλέμα μου γίνεται φωνή.  Ήχος κλεμμένος. 
Ανάσα που στο ξεδίπλωμα Λόγος ορθώνεται συλλαβιστός

σάρκα να στήσει διάφανη, τόσο απαλή που ούτε σκιά  δε ρίχνει,
στα Μονοπάτια εκείνα τα παλιά

εκεί που σμίγουνε οι Όχθες...

(φωτο: τρεις κολώνες και μια καρέκλα στον Εθνικό Κήπο)


(μουσική: Μάνος Αναγνώστου - Υδάτινοι δρόμοι)

Ο θησαυρός μου...

.

...στα πιο μικρά 

του κόσμου ετούτου

στο βάθος τους

κρυμμένος

(φωτο: το χρυσάφι στο δέντρο)

(μουσική: O Pomar das laranjeiras - Madredeus)

.

Μια φορά κι έναν (τρελό) καιρό...

.

...ήταν ένας μικρός, μικρούτσικος καλικαντζαράκος.  Καλόκαρδος και γελαστός.

Ανέμελα τριγύριζε και πείραζε τους πάντες.  Έκανε ένα σωρό διαολιές,  γελούσε με την καρδιά του και λάτρευε τις τούμπες - τις ανάποδες δε, ακόμα περισσότερο.

Πατρίδα του ήταν της γης ετούτης τα πιο βαθιά σκοτάδια.  Αυτά που είναι καλά στα σπλάχνα της κρυμμένα και που ποτέ - μα ποτέ - το φως δεν τα συνάντησε.  Εκεί περνούσε τη ζωή του κι εκεί ήταν που οι μέρες του κυλούσαν.

Ερχόταν όμως κι εκείνη η φορά - μια τον κάθε χρόνο - που το στήθος του φούσκωνε από ανυπομονησία κι η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή.  

Ναι ναι, κάθε τέτοια εποχή, θαρρώ, έφτανε η στιγμή.  Η μεγάλη η στιγμή: να βγει στο Φως.

Κι ενώ τ' αδέρφια του εκάμανε τις σκανδαλιές του κόσμου όλου, αυτός εσήκωνε το βλέμα ψηλά στον ουρανό.

Και γέμιζαν τα μάτια του μ' αστέρια....

(φωτο:  από το "μαγικό" μου δέντρο)

(μουσική:  Terpsichore - Michael Praetorius, 15ος - 16ος αιώνας)




.

Με τον τρόπο του κόκκινου...

.

Είναι φορές που χρώμα στο βάθος των ματιών μου γίνεται.

Φωτίζοντας νυχτερινά καρδιάς παραληρήματα κι αέρινες κορμιού περιπλανήσεις.

Κι είν' άλλοτε που ασήκωτο στα χέρια μου βαραίνει.

Αν με φωτιά το ντύσω, θα με κάψει...

μα να το σβήσω πάλι δε μπορώ, γιατί είν' η πνοή του ανάσα μου.

Δεν έχω άλλη επιλογή, παρά μονάχα ετούτη:  αντίβαρο στο ζύγι του να βάλω την ψυχή μου... 

...κι όπου με βγάλει.

(φωτο: μια χριστουγεννιάτικη χάντρα)

(μουσική: Έτσι ξαφνικά - Δ. Παπαδημητρίου)

.

Μια βόλτα στην ομίχλη

.

Πόσες ομίχλες

τα τόξα μου εστόμωσαν

κι εθάμπωσαν τη δρασκελιά μου.

Πόσο - μα πόσο - αληθινά

πεθύμησα
το κρύσταλλο

στα δυό
την καταχνιά να κόψει...



(φωτο: βόλτα με ομίχλη στη Δημητσάνα)


(μουσική: Prologue - Loreena Mc Kennitt)





.

Αντανάκλαση

Αχ αεράκι.... στάσου.  

Και την ανασεμιά σου αλάργεψε.

Άσε το βλέμα να χαθεί

στα χρώματα τα χίλια.

Άσε την πόρτα ανοιχτή

στους κόσμους τους παράλληλους

τρύπα για να τρυπώσω

Για λίγο μόνο.

Κι ύστερα φύσα, όσο θες 

και σπάσε τους καθρέφτες

(φωτο: στον ποταμό Μυλάωντα, στο Μαίναλο)

(μουσική:  Παραμύθι χωρίς όνομα - Χορός - Μάνος Χατζηδάκις)

.

"Αχ ψυχή μου εσύ γοργόνα"

.

...μεταποιώ το "θα" σε "θάλασσα"...

                                                           (Λίνα Νικολακοπούλου)

(φωτο: Καρκινάγρι, Ικαρία)

(μουσική:  Αιγαίο - Αλ. Πρωτοψάλτη)

.

"Ένας παλιάτσος είμ' εγώ, καλή σας μέρα...

.

... ξέρω να κλαίω να γελάω , να πονώ

ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα..."

                                                                                   (στίχοι Μ. Ζαρόκωστα)

(φωτό: ο πρώτος μου παλιάτσος πριν 25 χρόνια)

(μουσική: Ο παλιάτσος - Ν. Μαυρουδής, χορωδεία Τυπάλδου)

.

Λαχτάρησα ...

.

...το πέταγμα



(φωτο: ξημέρωμα στη Μονεμβασιά)

(μουσική: Dead Can Dance - The Host of Seraphim)

Με τον τρόπο του κίτρινου

Κι αυτό τι είναι πάλι...

Καθρέφτης άμα γίνεσαι σ' αυτόν που σ' αγκαλιάζει.

Όταν το φως του κάτι από τον πάγο παίρνει, πάγος κι εσύ να πλάθεσαι.

Κι όταν φωτιά στα μάτια του ανάβει, φλόγες κι εσύ να βγάζεις.

Το κίτρινο

ποτέ μου δεν ξεδιάλυνα αν πράγματι τ' αγάπησα για την αλλοκοτιά του ετούτη ή αν απ' τα βαθειά μου το 'διωχνα μισώντας τους καθρέφτες.

Ένα γνωρίζω μοναχά πως αν το θελήσει αληθινά τα μάτια μου θαμπώνει.

(όλοι, που με τα χρώματα κάποτε ανακατεύονται,

το ξέρουν:
το κίτρινο μήτε  θερμό μήτε ψυχρό, πάντα καθρέφτης είναι) 

(φωτο: ηλιοτρόπια αγορασμένα από την λαϊκή)

(μουσική:  Δεν ξέρω - Συνήθεις Ύποπτοι)