Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

η φωνή



είναι κι εκείνη η φωνή
που σκαλωμένη μες στους αιώνες στέκει
που βύζαξε παράθυρα κλειστά
και πάσχισε με ερωτικό λυγμό
και με θανάτου ρόγχο
σώμα να γίνει
με τις σιωπές ολάκερες 
στον κόρφο αυτού του κόσμου

είναι χρησμός και τάμα
και προφητεία άλικη 
που έδεσε τη ψυχή μου

"...and the people bowed and prayed
to the neon god they made..."

(φωτο: βραδυνά βήματα στην Πρέβεζα)
(μουσική: Sound of silence - Simon & Garfunkel)

4 σχόλια:

  1. Υπέροχο πραγματικά και η φωτό σαν σκηνικό θεάτρου !!!
    καλή σου εβδομάδα .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νιώθω ότι δε θα ταίριαζε τίποτα με αυτό το τραγούδι, καλύτερα από ότι τα ταίριαξες εσύ.
    Η λέξη ρόγχος με έκανε λίγο να "κολλήσω" εδώ. Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ART-TRAVELLER
    ναι βρήκες τις λέξεις..."σκηνικό θεάτρου"
    αυτή ήταν η αίσθηση που μου έδιναν κάπου κάπου οι νυχτωμένοι δρόμοι της πόλης - από όπου και η φωτο

    μια χαμογελαστή καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή