-Καληνύχτα, καληνύχτα
Τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει
("Ρωμαίος και Ιουλιέτα" , Σαίξπηρ)
(φωτο: Castello del Oscano στην Umbria)
(μουσική: Το τραγούδι του γάμου - Θ. Μικρούτσικος από την θεατρική παράσταση "Φουέντε Οβεχούνα)
Δυό κόσμοι που δεν ενώθηκαν ποτέ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξίδι στο ποιητικό κόσμο του Σαίξπηρ..
ΑπάντησηΔιαγραφή...Κορίτσια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα καστέλλο, μερικές νότες μουσικής και κάποιοι παλιοί στίχοι συναντούνται για να συνθέσουν μιά μεσαιωνική ρομαντική ατμόσφαιρα. Η δεσποσύνη θα φανεί σε λίγο στο μπαλκόνι, θα σκύψει διακριτικά για να ακούσει την καντάδα (ουπς, δεν ήθελα να γράψω αυτό, το ζακυνθινό μου θα φταίει)και ο καλός της πιασμένος από το αναρριχώμενο φυτό (για γιασεμί μου μοιάζει) θα σκαρφαλώσει για να βρεθεί κοντά της...για μια καληνύχτα... Τώρα που το σκέφτομαι δεν θα με χάλαγε καθόλου (εννοείται οτι η καντάδα είναι απαραίτητη προϋπόθεση)Μου αρέσουν πολύ οι αναρτήσεις σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήUn blog muy bonito y unas fotos que hacen soñar con tu pais.un fuerte abrazo
ΑπάντησηΔιαγραφήRoadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι για αλλαγή βρε παιδί μου :-))
Τίκτο
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι είναι... αλλά εσύ τώρα με ποιούς είσαι;
Άσε που τον τελευταίο καιρό τόσες καληνύχτες ούτε ο Τζων Μπόυ σε όλη του την καριέρα :-)))
Εγω παλι μπορω να λεω συγνωμη μεχρι να ξημερωσει...Ισως ετσι ερθει η εξιλεωση...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνήσω μαζί σου.
Τον εαυτό μου μόνο καμιά φορά φοβάμαι. Μόνο αυτός την σταματάει...
Άντε πάλι ζουμιά το γουρουνόφιδο για τους δύο που γίναν ένα και δεν έζησαν ποτέ για να το δουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή