Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

έχω ένα παράθυρο...



... που δύση βλέπει.

Φως που πριν τη χάση
ανθίζει.
Κι αρπάζοντας το βήμα μου
επίμονα
στα μονοπάτια του
θέλει να με βαφτήσει


Κάθε απόγευμα
το Προσκυνώ επαίτης.

Κι αυτό 
μες στων χρωμάτων τη σιωπή
χάδι απαλό 
κι ανασαιμιά αέρα

αφήνει στη ψυχή μου...

Και την ηχώ
απ' τα ταξίδια μου
τ' ανέγγιχτα

(φωτο: δειλινό στο παράθυρο της κουζίνας μου)
(μουσική: Greensleeves - Loreena Mc Kennitt)

6 σχόλια:

  1. Ο συνδυασμός του "παράθυρου που βλέπει την δύση" και της εικόνας αυτής είναι μοναδικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @IonnKorr
    καλή σου μέρα και καλώς ήρθες!
    Το παράθυρο "που δύση βλέπει" είναι ακριβώς αυτό το παράθυρο. Για την ακρίβεια της κουζίνας μου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποτε ειπαμε οτι ερχομαι...ΧΑΧΑ...:P
    Απλα τρελαινομαι για τα δειλινα...Αυτο ειναι ολο...!

    Περιγραφεις με τα ωραιοτερα λογια τα συναισθηματα...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στη δύση βλέπει το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς μου και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Το ονειροπόλημα μαζί με τον αποχαιρετισμό του βασιλιά, είναι ένα πακέτο που δεν το αλλάζω.
    Κι έχει μάθει και η μικρή και αποχαιρετάει τον ήλιο φωνάζοντάς του "καλόν ύπνο, τα λέμε πάλι αύριο" και πότε συγκινούμαι πολύ και πότε γελάω με το δημιούργημά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Riski
    αυτό ακριβώς κάναμε και κάνουμε κι εμείς. Βλέπουμε τον ήλιο να βάζει πυτζάμες, να πλένει δόντια και να πηγαίνει για ύπνο :-))

    Τι όμορφο, τι γλυκό, αυτό το δημιούργημα... ειδικά όταν στα ματάκια του καθρεφτίζεται ο νυσταγμένος ήλιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @lena_zip
    και εγώ τυχερή με θεωρώ.... που έπεσα πάνω σ' αυτό το παράθυρο πριν μερικά χρόνια. Σε μια παλιά πολυκατοικία κάπου στην Κυψέλη.

    Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή