... που δύση βλέπει.
Φως που πριν τη χάση
ανθίζει.
Κι αρπάζοντας το βήμα μου
επίμονα
στα μονοπάτια του
θέλει να με βαφτήσει
Κάθε απόγευμα
το Προσκυνώ επαίτης.
Κι αυτό
μες στων χρωμάτων τη σιωπή
μες στων χρωμάτων τη σιωπή
χάδι απαλό
κι ανασαιμιά αέρα
αφήνει στη ψυχή μου...
κι ανασαιμιά αέρα
αφήνει στη ψυχή μου...
Και την ηχώ
απ' τα ταξίδια μου
τ' ανέγγιχτα
(φωτο: δειλινό στο παράθυρο της κουζίνας μου)
(μουσική: Greensleeves - Loreena Mc Kennitt)
Ο συνδυασμός του "παράθυρου που βλέπει την δύση" και της εικόνας αυτής είναι μοναδικός.
ΑπάντησηΔιαγραφή@IonnKorr
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή σου μέρα και καλώς ήρθες!
Το παράθυρο "που δύση βλέπει" είναι ακριβώς αυτό το παράθυρο. Για την ακρίβεια της κουζίνας μου :-)
Ποτε ειπαμε οτι ερχομαι...ΧΑΧΑ...:P
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα τρελαινομαι για τα δειλινα...Αυτο ειναι ολο...!
Περιγραφεις με τα ωραιοτερα λογια τα συναισθηματα...!!!
Στη δύση βλέπει το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς μου και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Το ονειροπόλημα μαζί με τον αποχαιρετισμό του βασιλιά, είναι ένα πακέτο που δεν το αλλάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι έχει μάθει και η μικρή και αποχαιρετάει τον ήλιο φωνάζοντάς του "καλόν ύπνο, τα λέμε πάλι αύριο" και πότε συγκινούμαι πολύ και πότε γελάω με το δημιούργημά μου.
@Riski
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό ακριβώς κάναμε και κάνουμε κι εμείς. Βλέπουμε τον ήλιο να βάζει πυτζάμες, να πλένει δόντια και να πηγαίνει για ύπνο :-))
Τι όμορφο, τι γλυκό, αυτό το δημιούργημα... ειδικά όταν στα ματάκια του καθρεφτίζεται ο νυσταγμένος ήλιος.
@lena_zip
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγώ τυχερή με θεωρώ.... που έπεσα πάνω σ' αυτό το παράθυρο πριν μερικά χρόνια. Σε μια παλιά πολυκατοικία κάπου στην Κυψέλη.
Καλημέρα!!