.
- πουθ' έρχεσαι;
- από μακριά
- πολύ;
- όσο είναι της μνήμης μου τα βήματα
- πολύ;
- όσο είναι της μνήμης μου τα βήματα
(φωτο: μεσημεριανό διάλειμμα)
(μουσική: Ausencia - Cesaria Evora, G. Bregovich)
Ποσα χιλιομετρα εχουμε κανει σε ολη την διαδρομη της ζωης μας και ποσα στις σκεψεις μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ ότι βλέπω στη φωτό!Εχει μεγάλη μνήμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Φτανουν μεχρι εκει τα βηματα σου...?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω δεν ξερω αν θελω να γυρισω εκει...Εστω και για λιγο...Τα ποδια μου τρεμουν...Δεν μπορουν να φτασουν...!
Πα' να πει πως τα υποδήματα εκπλήρωσαν το σκοπό και το ρόλο τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη λυπάσαι τις φαγωμένες σόλες και τα φθαρμένα ελαστικά αυτοκινήτων
Είναι χορτάτες από εντυπώσεις και εμπειρίες ζωές
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
δυό παπούτσια τρύπια,τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν, ένα τσιγάρο στο στόμα και το ταξίδι αρχίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις καλύτερες που έχω δει γενικώς. Καλλιτεχνάρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχομαι χωρίς να αφήσω ίχνη
ΑπάντησηΔιαγραφήέρχομαι όμως...;)
Ξέχασα...η μουσική απλά,υπέροχη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρμονία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική φωτογραφία και αρμονικά... οι λέξεις τη συνοδεύουν!
Για μένα αυτό, το τόσο απλό και αρμονικό διαθέτει υψηλή ποιότητα και αισθητική!
Θα διαφωνήσω με τον καλό φίλο Ευρύνοο, για το παντελόνι...αν το παρατηρήσεις με προσοχή έχει τη γυαλάδα του πολυφορεμένου...
Ο χώρος σου μ΄αρέσει πολύ!
Καλημέρα!
Πολύ συγκινητικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καλό Σ/Κ
..μία εικόνα, δυο λόγια.. η αγωνία χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάζονται να ξενιτευτούν για μια καλύτερη ζωή.. στην πραγματικότητα χωρίς πατρίδα.. μια ιστορία που επαναλαμβάνεται..
ΑπάντησηΔιαγραφή