Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

η καλημέρα που δεν είπαμε...



 .


Το παράθυρο κλειστό.

Μόνο ήλιο αφήνει στα σεντόνια...

ζέστη παρήγορη γλυκειά
χάδι σ' ότι απ' το κορμί εκεί απόμεινε

Λεπίδι η θάλασσα κι ο ουράνος στην κόψη

παλεύοντας 
το γύρισμα της μέρας να ζυγιάσει.

Κι εγώ

 εκεί στ' ανάμεσο
δίχως δικό μου τόπο
ζηλεύοντας το κάτοπτρο
που γίνηκε για μια στιγμή
αλήθεια...

(φωτο: ξημέρωμα στη Μονεμβασιά)
μουσική: Είναι στιγμές - Όναρ)

12 σχόλια:

  1. Καλημέρα, Καλημέρα...και πως να μην είναι μια καλή μέρα ξυπνώντας ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα; Πολύ όμορφη φωτογραφία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι όμορφη αίσθηση αυτή!
    Υπέροχη!
    Και η φωτό σου όλα τα λεφτά!
    Σ ευχαριστώ που μου φτιαξες τη μέρα
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kαλά πειράζει που είσαι
    Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η !!!!!!!
    πολλές τέτοιες στιγμές ευτυχίας να έχεις να μοιράζεσαι μαζί μας !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τώρα αν συμφωνήσω με το ξωτικό θα νομίζουν ότι συννενοούμαστε. :))
    μα το λιγότερο καταπληκτική μπορεί κανείς να χαμογελάσει στην μαγεία της εικόνας αυτής.
    καλησπέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημερισε την καινουργια ημερα...Τον ηλιο...Τα πουλια...Ισως εκεινη να μην γυρισει για να της το πεις...:/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. efhbos
    όπως έλεγες σε κάποιο άλλο σου σχόλιο... μόνο ζώντας τη μέρα θα μάθεις τελικά αν θα γυρίσει ή όχι... Στο μεταξύ όμως σου μένει η μέρα η ίδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μια εικόνα χίλιες λέξεις..Οταν λέω ότι οι φωτο σου με ταξιδευουν πέρα απο ότι φαίνεται,αυτό εννοώ.
    Σ'ευχαριστώ για τα ταξίδια γλυκειά μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η θάλασσα μου θύμισε καλοκαίρι.Νοσταλγώ καλοκαίρι!Η εικόνα πανέμορφη και φανταστική όπως πάντοτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. margούλα μου
    αυτό το ακριβώς το μπέρδεμα είναι αυτή η φωτογραφία... πραγματικότητες η μία μέσα στην άλλη.

    Σε φιλώ

    ΥΓ: Άργησα να απαντήσω γιατί επιτέλους είχα ανέβει στα βουνά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε
    αν και τις μέρες τούτες είχα πάρει τα βουνά και ήμουνα ακόμα πιο μακριά, η φωνή σου με έφτασε. Και έδωσε τόση γλύκα στη μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή