.
Πώς να μιλήσω, τι να πω για όλα εκείνα που στα μάτια εμπρός βλέπω να ξετυλίγονται;
Λες και το βλέμα μου γίνεται φωνή. Ήχος κλεμμένος.
Ανάσα που στο ξεδίπλωμα Λόγος ορθώνεται συλλαβιστός
Λες και το βλέμα μου γίνεται φωνή. Ήχος κλεμμένος.
Ανάσα που στο ξεδίπλωμα Λόγος ορθώνεται συλλαβιστός
σάρκα να στήσει διάφανη, τόσο απαλή που ούτε σκιά δε ρίχνει,
στα Μονοπάτια εκείνα τα παλιά
εκεί που σμίγουνε οι Όχθες...
στα Μονοπάτια εκείνα τα παλιά
εκεί που σμίγουνε οι Όχθες...
(φωτο: τρεις κολώνες και μια καρέκλα στον Εθνικό Κήπο)
(μουσική: Μάνος Αναγνώστου - Υδάτινοι δρόμοι)
(μουσική: Μάνος Αναγνώστου - Υδάτινοι δρόμοι)
Τι ωραία φωτογραφία.. Πολύ καλή ιδέα,, βόλτα στον εθνικό κήπο!!! Θα πάω άμεσα.. φιλάκια..
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΚΑΛΥΨΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν πολλές μοναξιές...
Κάποιες είναι γεννήματα ελπίδας και κάποιες άλλες τη χτίζουν την ελπίδα. Είναι βέβαια κι οι άλλες, εκείνες οι σκοτεινές... μα ας τις ξορκίσουμε μ' ένα γέλιο!
Καλή χρονιά κια σε σένα
φιλιά!!
Επαναλαμβάνομαι, ΖΗΛΕΥΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφή