Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Μια φορά κι έναν (τρελό) καιρό...


.





...ήταν ένας μικρός, μικρούτσικος καλικαντζαράκος.  Καλόκαρδος και γελαστός.
Ανέμελα τριγύριζε και πείραζε τους πάντες.  Έκανε ένα σωρό διαολιές,  γελούσε με την καρδιά του και λάτρευε τις τούμπες - τις ανάποδες δε, ακόμα περισσότερο.

Πατρίδα του ήταν της γης ετούτης τα πιο βαθιά σκοτάδια.  Αυτά που είναι καλά στα σπλάχνα της κρυμμένα και που ποτέ - μα ποτέ - το φως δεν τα συνάντησε.  Εκεί περνούσε τη ζωή του κι εκεί ήταν που οι μέρες του κυλούσαν.

Ερχόταν όμως κι εκείνη η φορά - μια τον κάθε χρόνο - που το στήθος του φούσκωνε από ανυπομονησία κι η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή.  

Ναι ναι, κάθε τέτοια εποχή, θαρρώ, έφτανε η στιγμή.  Η μεγάλη η στιγμή: να βγει στο Φως.

Κι ενώ τ' αδέρφια του εκάμανε τις σκανδαλιές του κόσμου όλου, αυτός εσήκωνε το βλέμα ψηλά στον ουρανό.

Και γέμιζαν τα μάτια του μ' αστέρια....



(φωτο:  από το "μαγικό" μου δέντρο)

(μουσική:  Terpsichore - Michael Praetorius, 15ος - 16ος αιώνας)




.


12 σχόλια:

  1. ..κοιτώντας προς τον ουρανό γεμίζουν τα μάτια αστέρια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Roadartist
    γιατί όσο σκοτεινή κι αν είναι η νύχτα αστέρια πάντα υπάρχουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ΚΑΛΥΨΩ
    είναι κάποιες φορές που ανόιγει το σακουλάκι με τη μαγική χρυσόσκονη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μ' άστρα γεμάτα πάντοτε να 'ναι τα δυο του μάτια
    και στης ψυχής τα ενδότερα να χτίζονται παλάτια

    ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εντάξει, είναι σκανταλιάρηδες αλλά το προσωπάκι τους δείχνει και μια καλοσύνη…
    Πάντα μέσα στο μαύρο υπάρχουν τελικά ψήγματα φωτός….
    Τα αστέρια τρεμοπαίζουν γιατί είναι οι ψυχές κάποιων, αυτό ίσως κατάλαβε το καλικατζαράκι του όμορφου παραμυθιού σου…
    Καλό απόγευμα να έχεις! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πρός όλους τους φίλους και φίλες :
    διαβάστε τα τελευταία σχόλια στης Νέλλης .μετά απο προτροπή του Γκιώνη σκεφτήκαμε ως μια κίνηση πίεσης (αντί να μένουμε στα λόγια)
    να ανεβάσουμε όλοι όσοι συμφωνούν την ανάρτηση της
    Νέλλης, ίσως απο αύριο και μέχρι και την Δευτέρα τουλάχιστον.
    Κάθε άλλη σκέψη ευπρόσδεκτη.
    ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Margo
    παραμύθι;
    Για να δούμε... αν το "μαγικό" δέντρο μας πει κι άλλο, εγώ σίγουρα θα σας το εκμυστηρευτώ :)))

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Νικόλα
    ναι μωρέ είναι γλυκούληδες, εγώ πάντα τους είχα ιδιαίτερη αδυναμία.

    Είναι το παιδί στην ψυχή μας που ξυπνά. Που ξυπνά, που δεν το χωρά ο τόπος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα!Τι όμορφη ανάρτηση!Αλλά και η μουσική που έβαλες παραμυθένια,με μάγεψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Με τα φτερά της ψυχής
    Μια όμορφη καλημέρα!
    Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε :-))
    Να' σαι καλά και καλές γιορτές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Με τρυφερους ξωτικουληδες και παραμυθένια μουσική μας εβγαλες το παραμύθι μέσα μας και την γλυκειά αθωότητα των παιδικών μας χρόνων μέσα μας!Ναι είναι φορές που το έχουμε ανάγκη.
    Χρόνια πολλά!και να τα περνάς όμορφα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή