Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Με τον τρόπο του κόκκινου...

.


Είναι φορές που χρώμα στο βάθος των ματιών μου γίνεται.

Φωτίζοντας νυχτερινά καρδιάς παραληρήματα κι αέρινες κορμιού περιπλανήσεις.

Κι είν' άλλοτε που ασήκωτο στα χέρια μου βαραίνει.

Αν με φωτιά το ντύσω, θα με κάψει...

μα να το σβήσω πάλι δε μπορώ, γιατί είν' η πνοή του ανάσα μου.

Δεν έχω άλλη επιλογή, παρά μονάχα ετούτη:  αντίβαρο στο ζύγι του να βάλω την ψυχή μου...
 
...κι όπου με βγάλει.






(φωτο: μια χριστουγεννιάτικη χάντρα)

(μουσική: Έτσι ξαφνικά - Δ. Παπαδημητρίου)




.

7 σχόλια:

  1. και όπως
    και όποτε
    μα να είναι σήμερα
    τώρα
    με αλήθεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι όμορφα να διαβάζεις την ψυχή σου στα λόγια άλλου !!
    κόκκινο κι όπου μας βγάλει !!
    ένα κόκκινο φιλί !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Margo
    ο μικρόκοσμος αυτός με ξετρελλαίνει με τα χρώματα, τα σχήματα και τις χρυσόσκονές του :-)

    Όσο για το πάθος είναι η κινητήρια δύναμη. Είναι η ενέργεια. Στο χέρι μας είναι να το μετασχηματίσουμε σε "ιερή φωτιά" ή να το αφήσουμε να μας κάψει ανώφελα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κόκκινο..φωτιά..δύναμη..πάθος..ζωή!!!
    και...''όπου μας βγάλει''
    Καλό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όπου σε βγάλει, κι ας σου βγει και σε κακό. Γιατί κόκκινο είναι αυτό. Είναι φωτιά και πάθος και κορμί και ψυχή.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
    και χαρά... κόκκινη είναι κι αυτή :-)

    Πάνω απ' όλα να είναι η καρδιά ζωντανή!

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Νικόλα
    "Αν δεν υπάρχει το κόκκινο είναι σα να μην ζούμε" δεν θα μπορούσαμε να συμφωνούμε περισσότερο.

    Όσο για τη φωτογραφία, νυχτερινή ώρα έγραφες, οι υπογλυκαιμίες δικαιολογούνται :-))

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή