Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Μια βόλτα στην ομίχλη


.



Πόσες ομίχλες
τα τόξα μου εστόμωσαν
κι εθάμπωσαν τη δρασκελιά μου.

Πόσο - μα πόσο - αληθινά

πεθύμησα
το κρύσταλλο

στα δυό
την καταχνιά να κόψει...




(φωτο: βόλτα με ομίχλη στη Δημητσάνα)


(μουσική: Prologue - Loreena Mc Kennitt)





.


6 σχόλια:

  1. Καλημέρα!
    Πάντα η ομίχλη έχει κάτι το μυστηριακό και απόκρυφο…
    Μερικές φορές τόσο πυκνή που σου έρχεται να την πιάσεις με τα χέρια σου…
    Αν προχωράς μέσα της, οι αισθήσεις σου είναι σε επιφυλακή για το απροσδόκητο…
    Οι ήχοι απορροφούνται και ο αποπροσανατολισμός είναι σχεδόν σίγουρος…
    Το φως, αν καταφέρει και περάσει διαχέεται τέλεια…
    Πολύ όμορφο το τοπίο Δημητσάνα, Ανδρίτσαινα, Βυτίνα…
    Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφη φωτογραφία. Έχει και η ομίχλη τα ωραία της τελικά!
    Καλώς σε βρήκα. Καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ππποπο.. Τι όμορφη που είναι η Αρκαδία!! Καταπληκτικά μέρη.. απλά υπέροχα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @lena_zip
    σίγουρα τα έχει τα καλά της. Είναι φορές που μεταμορφώνει εικόνες αδιάφορες σε σκηνικό θεάτρου.

    Καλώς όρισες!! και καλό σαββατοκύριακο και σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ααα έτσι εξηγείται η έμπνευση.. δίπλα στο τζάκι χαμένη κάπου μέσα σε κάποιο ελατοδάσος και το κυριότερο τσιπουράκι στο χέρι!! :))
    Θυμήθηκα και εγώ τις ορειβατικές εξορμήσεις σε χωριά που δε θα πήγαινε αλλιώς. Μόνο με ομίχλη σταματούσαμε, ούτε η θύελλα μας σταμάταγε. Πολύ άσχημη η αίσθηση να μη ξέρεις που πηγαίνεις.
    Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @επί λέξει
    καλή σου μέρα και μια όμορφη βδομάδα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή