Κι αυτό τι είναι πάλι...
Καθρέφτης άμα γίνεσαι σ' αυτόν που σ' αγκαλιάζει.
Όταν το φως του κάτι από τον πάγο παίρνει, πάγος κι εσύ να πλάθεσαι.
Κι όταν φωτιά στα μάτια του ανάβει, φλόγες κι εσύ να βγάζεις.
Το κίτρινο
ποτέ μου δεν ξεδιάλυνα αν πράγματι τ' αγάπησα για την αλλοκοτιά του ετούτη ή αν απ' τα βαθειά μου το 'διωχνα μισώντας τους καθρέφτες.
Ένα γνωρίζω μοναχά πως αν το θελήσει αληθινά τα μάτια μου θαμπώνει.
(όλοι, που με τα χρώματα κάποτε ανακατεύονται,
το ξέρουν:
το κίτρινο μήτε θερμό μήτε ψυχρό, πάντα καθρέφτης είναι)
το κίτρινο μήτε θερμό μήτε ψυχρό, πάντα καθρέφτης είναι)
(φωτο: ηλιοτρόπια αγορασμένα από την λαϊκή)
(μουσική: Δεν ξέρω - Συνήθεις Ύποπτοι)
Για σοβαρό δεν ξέρω... χαρούμενο πάντως είναι σίγουρα!! Και παιχνιδιάρικο επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈναν καλό καλό μήνα!
Λένε πως το κίτρινο είναι της απογοήτευσης διαφωνώ κάθετα.Είναι το χρώμα του ήλιου,γεμάτο φως και αισιοδοξία.Χαίρομαι που βρέθηκα εδώ.Καλώς σε βρήκα! Την καλημέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι κι εγώ και καλώς όρισες!
Τα χρώματα τελικά μάλλον δεν έχουν ταμπέλες. Τα λατρεύω όλα!!!! Τα γκρι μερικές φορές φοβάμαι...κι αυτό όχι πάντα.
Μια όμορφη όμορφη καλημέρα κι από εμένα, έστω και λίγο καθυστερημένη.