.
Τόσο μακριά, τόσο κοντά
τόσο δικιά μου, τόσο πουθενά.
Τόσο οι ανάσες, τόσες οι σιωπές
Τόσο ο ορίζοντας, τόσο η κόγχη.
Τόσο ο πόνος τόσο ο έρωτας
Τόσο ο ορίζοντας, τόσο η κόγχη.
Τόσο ο πόνος τόσο ο έρωτας
Ποτέ μου δε σε έμαθα...
...και πάντα θα σε ξέρω (επρόσθεσε ένας φίλος)
(φωτο: σημερινό δειλινό στην Αθήνα)
(μουσική: Strange colour blue - Madrugada)
@Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο κι άν την έχουμε ταλαιπωρήσει μας χαρίζει ακόμα χρώματα!
@Ευρύνοοε
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα σε μίξη πολύχρωμη...
Αν και, μεταξύ μας, είναι φορές που πολύ σε ζηλεύω εκεί στο χωριό σου :))
Καλή εβδομάδα!
@Νικόλα
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς που την έχουμε ακόμα αυτή την ανάσα... ακόμα κι όταν ξεχνάμε την ύπαρξή της, αυτή μας δίνει τα δώρα της - έστω και χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε
@Margo
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς ο αττικός ουρανός και το φως του, ακόμα δεν μας γύρισαν την πλάτη.
Αγκαλιάζουν το τέρας και το κάνουν να δείχνει μέχρι και όμορφο...